วัดไชโยวรวิหาร ตรงนั้นเป็นวัดพระพุทธรูปอารามสาธารณะชั้นโท ซึ่งสึงบนคนสนับสนุนทางสาย อ่างทอง ถึง สิงห์บุรี และไกลจากอำเภอจังหวัดอ่างทองโดยประมาณ ๑๘ กิโล เดิมนั้นคือวัดราษฏร์ นมนานสร้างมาแต่ทีใดไม่ได้ปรากฏไว้
วัดนี้ได้มีความสำคัญขึ้นมาที่สมัยรัชกาลที่ ๔ เมื่อ เหมาะสมเด็จพระพุฒาจารย์ หรือ โต พรหมรังสี แห่งวัดระฆังโฆสิตาราม ธนบุรีนั้นเอง ซึ่งด้สร้างพระพระพุทธเจ้ารูปปางสมาธิองค์ใหญ่เป็นปูนขาวไว้ไม่ปิดทองไว้กลางแจ้ง ณ วัดแห่งนี้ ถึงแม้สมัยแผ่นดินที่ ๕ ได้เสด็จฯ มานมัสการและโปรดปรานเกล้าฯ กับให้ปฏิสังขรณ์วัดไชโย ในปี พ.ศ. ๒๔๓๐ ค่ะ
แต่หลังจากนั้นแรงสั่นสั่นสะเทือน ในระหว่างการลงรากพระพิหารทำให้องค์สาธารณะพ่อโตพังลงมาริจึงได้โปรดเกล้าฯ ให้สร้าง หลวงพ่อโตขึ้นมาใหม่ตามแบบหลวงบิดรโต วัดกัลยาณมิตรนั้น ก็มีขนาดหน้าตักกว้างใหญ่ ๑๖.๑๐ เมตร โด่ง ๒๒.๖๕ เมตร หลังจากนั้นได้สงฆ์ราชทานนามว่า พระยิ่งใหญ่พระพุทธเจ้าพิมพ์ ค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น